Γενναίο νυστέρι για την σήψη

Πολυπληθής η παρουσία των Αστών στη ύπαιθρο. Ισχνή, ισχνότατη ωστόσο στα καταλύματα και κυρίως στους χώρους σίτισης και ψυχαγωγίας. Ακόμη και σε σεσημασμένους-για την γευστική λαγνεία που ασκούσαν στους θαμώνες τους-τόπους, η πελατεία περιοριζόταν σε μια ή δυο ριψοκίνδυνες παρέες παρά το ότι οι ξενοδόχοι παρότρυναν με κόλπα φθηνά (αντίγραφα των ΜΜΕ τους πελάτες τους να κρατήσουν τραπέζι αφού δήθεν η αποστολή γεμάτο στομάχι θα στεφόταν από αποτυχία. Οι αιτίες η εξής μία: Ο εκρηκτικός συνδυασμός της οικονομικής δυσπραγίας των μικρομεσοαστών με την στείρα επιμονή των Ξενοδόχων στις πανάκριβες εν σχέση με την ποιότητά τους υπηρεσίες. Χρέωναν για παράδειγμα το ευτελές περιεχόμενο και το αφόρητα στενάχωρο του εμβαδού ενός δωματίου σε τιμές από ως 90 ως 120 και σε εξαιρετικές περιπτώσεις 150 ευρώ δυστροπώντας επιπλέον εξοργιστικά αν ο πελάτης δεν δεχόταν να αποχωρήσει δίχως την απόδειξη καταβολής των χρημάτων του. Υποθέτω πως είναι όλοι αυτοί οι Ελληναράδες που: Κραύγαζαν και κραυγάζουν για την σωτηρία της χώρας, κατακεραύνωναν τους δημοσίους υπαλλήλους για το υπεράριθμο του συνόλου τους, επιτίθονταν στους μετανάστες αλλά και Έλληνες εργαζόμενους στην ιδιωτική οικονομία γιατί αρνούνταν να φορέσουν περιλαίμιο ή τολμούσαν να τους καταδώσουν (!) επειδή δεν κατέβαλαν τις ασφαλίσεις τους και τέλος γιατί η κυβέρνηση, η δική τους κυβέρνηση, καθυστερεί στην λήψη εκείνων των μέτρων που θα δυνάμωνε θεσμικά και στο όνομα του τουριστικού ανταγωνισμού την δική τους ασυδοσία επί των σύγχρονων δούλων. Από την άλλη οι μόνο κατ’ ευφημισμό "λαϊκές" ταβέρνες αλλά και τα μικρού βεληνεκούς και μεγέθους πανδοχεία χρέωναν εν είδη αστακού ένα πιάτο μαγειρίτσα από 12 ως 22 ευρώ κι έναν ελληνικό διπλό καφέ από τρία ευρώ και άνω. Κι όλ’ αυτά όχι στην Μύκονο ή την Ρόδο αλλά στις πέριξ της Λίμνης Πλαστήρα περιοχές.Κατά την άποψή μου η κατάσταση πλέον έχει γίνει μη αναστρέψιμη και πολύ σύντομα δεδομένου ότι το καλοκαίρι απέχει μόλις μια ανάσα μακριά, θα θρηνήσουμε θύματα ανεργίας ακόμη και σε εργασιακές περιοχές όπως η ενδιαίτηση, που δεν είχαν τόσο βαριά πληγεί. Για να σταθούν με όπλο τα μαχαιροπήρουνα οι διαχειριστές της στην θέση «παρουσιάστε» εμπρός και σε πιθήκους ακόμη προκειμένου να διασωθούν. Μα τι γράφω.. Αρχής γενομένης της μειοδοτικής κυβέρνησης δεκάρα δεν δίνει κανείς για κανένα. Πρόκειται για ένα μόνο από τα εμφανή συμπτώματα μιας ανίατης ασθένειας που μέρα την μέρα σαπίζει την κοινωνία σε τέτοιο βαθμό ώστε θα χρειαστεί γενναίο νυστέρι για την νεοφιλελεύθερη σήψη που κατατρώει τον λαό σαν καρικινικός όγκος.

Ευγένιος Ανδρικόπουλος