Ήρθαν για να προστεθούν στον μακρύ κατάλογο των επιθέσεων κατά της τέχνης. Το σκοτάδι κατά του φωτός. Η θρησκεία κατά της επιστήμης.
Η φίμωση κατά της έκφρασης ανεξαρτήτως της αισθητικής ή του περιέχοντος από το περιεχόμενό της.
Το βέβαιο είναι πως οι αρνητές των επί της εθνικής πινακοθήκης αναρτημένων έργων, όχι απλά δεν την έχουν ποτέ επισκεφθεί, αλλά δεν γνωρίζουν καν το οικιστικό στίγμα του συγκεκριμένου κτηρίου.
Προηγήθηκε η συρρίκνωση ως και η εξαφάνιση από τα σχολειά των καλλιτεχνικών μαθημάτων. Η απουσία τους παράγει τέρατα όχι ανθρώπους.
Γιατί η επαφή με την τέχνη στήνει αναχώματα στην μισαλλοδοξία, τον φανατισμό και την θρησκοληψία. Παραδίδεται έτσι μια κοινωνία στην σαγήνη της φασιστικής αγέλης. Για την οποία και όταν οι δηλητηριώδεις ουρές του Χίτλερ έκαιγαν δημοσία δαπάνη βιβλία, ένας Γερμανός πάστορας είχε πει:
"Στην αρχή ήρθαν και πήραν τους Εβραίους αλλά δεν μίλησα γιατί Εβραιος δεν είμαι. Μετά ήρθαν και μάζεψαν τους συνδικαλιστές αλλά και πάλι δεν μίλησα γιατί συνδικαλιστής δεν είμαι. Στη συνέχεια αλυσόδεσαν τους κομμουνιστές μα τι να πω αφού κομμουνιστής δεν είμαι. Στο τέλος έσπασαν την πόρτα μου αλλά δεν είχε μείνει κανείς να φωνάξει για μένα"
Από την κερκόπορτα αυτού τού εγωπαθή ατομισμού εισβάλλει ο πολιτικός αυταρχισμός με τις όποιες τάχα αντισυστημικές μεταμφιέσεις του.
Προηγουμένως έχουν συνδράμει τα μέγιστα η φτώχεια, η αμάθεια και η ημιμάθεια. Η αγωνία της επιβίωσης δεν επιτρέπει την πολυτέλεια της μόρφωσης και κυρίως την καλλιτεχνική παιδεία.
Ουρές και λιποθυμίες από το κονιορτοποιημένο λαϊκό στοιχείο εκτός των σταδίων, που εντός "φωνασκούν" κάθε ξέκωλο ή "χλιμίτζουρας"
Άδειες κερκίδες όπου η παρουσία θα συνοδευτεί από τον πολιτικό ή κοινωνικό προβληματισμό. Φταίει που όσο πιο χυδαίο και τερατώδες είναι το ψέμα τόσο πιο εύπεπτο γίνεται. Η απάντηση είναι μία: Οι δρόμοι της φωτιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου