ΜΝΗΜΕΙΟ ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΗ

 
Του Ηλία Βολιότη Καπετανάκη




Το πρότεινε σοβαρά, κυρίως πατερναλιστικά, κάτι σαν εθνική υποχρέωση και βάλε, ο Κούλης, Αποικίας, εσχάτως εκπαιδευόμενος ταχύρυθμα από τον Αμερικανό πρεσβευτή, από τον τοπάρχη του αληθινού αφεντικού της Γκραικυλίας. Οκτώ χρόνια μετά την... ανεξιχνίαστη δολοφονία των τραγικών απεργοσπαστών της ΜΑΡΦΙΝ να στηθεί μνημείο να τιμηθεί η θυσία. εκκολαπτόμενος θαλαμοφύλακας της


ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΗ!

Μόνο στην μόνη σκλαβωμένη χώρα της Ευρώπης και σχεδόν όλου του κόσμου, στο πανάθλιο προτεκτοράτο του Δ’ Γερμανικού Ράιχ, της κατ’ ευφημισμόν Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην πατρίδα γερμανοτσολιάδων και άλλων εντεύθεν του 1946 δοσίλογων, μόνο εδώ αρμόζει, θα πιάσει τέτοια άγαλμα, στήλη αναθηματική, αναμνηστική πλάκα, αψίδα θριάμβου ή όποια άλλη μορφή πάρει τέτοια κατάπτυστη ενέργεια, που υπόσχεται ο Κούλης.
 
Πότε ξεστόμισε την πρόταση; Λίγες μέρες από την σφαγή του Λαντλό, μιας από τις συγκλονιστικότερες σελίδες του ελληνικού εργατικού κινήματος και μάλιστα στην μητρόπολη του καπιταλισμού! Συμπτώσεις της ζωής, που ως γνωστόν... εξυφαίνει τις μέγιστες και ωραιότερες συνωμοσίες. Για όσους δεν ξέρουν την σφαγή του Λαντλό ας ανατρέξουν αναλυτικά στο «Μούσα Πολύτροπος» (Μετρονόμος).

Τηλεγραφικά: Περίπου 800 Έλληνες δουλεύουν στα ανθρακωρυχεία Ροκφέλερ στο Λαντλό του Ν. Κολοράντο. Στις 23 Σεπτεμβρίου 1913 κηρύσσεται μεγάλη, πολύμηνη απεργία. Από τους 13.000 εργαζόμενους απεργούν 11.000. Πρωτοπόροι οι Έλληνες με ηγέτη τον Λούη Τίκα (Ηλία Σπαντιδάκη 1886 - 1914), οργανωτή της Ένωσης Ανθρακωρύχων των Η.Π.Α. Την δεύτερη μέρα του Πάσχα, στις 14 Απριλίου 1914, η Εθνοφρουρά πυρπολεί την εργατική κατασκήνωση και σκοτώνει πισώπλατα τον Λούη Τίκα. Πάνω από 50 μετανάστες απεργοί νεκροί εκ των οποίων 17 Έλληνες...

Ακόμα δεν καταλάβατε την διαφορά; Σήμερα στην έδρα του Ιμπεριαλισμού και του Κεφάλαιου τιμούν τον Λούη Τίκα (από τότε υπάρχει άγαλμα), ενώ εδώ εντέλλονται μνημείο του απεργοσπάστη. Θα πείτε, τώρα πια είναι για τα μάτια του κόσμου. Πολύ σωστά, αλλά εδώ δεν έχει... μάτια ο όχλος! Αφήνουμε τον Μάη του 1936, τον Τάσο Τούση (1906 - 1936), τους νεκρούς στην Θεσσαλονίκη.


...Λεπτομέρειες! Πρωτίστως δεν καλύπτουν τις ανάγκες των ραγιάδων για πλαστικούς ήρωες. Μην τα θέλουμε όλα δικά μας. Κάθε όχλος έχει τους ήρωες, που του αξίζουν! Με τον τρόπο του αποχαυνωμένου σκλάβου: Δυο στρατιωτικοί, που μπαίνουν παράνομα σε γειτονική χώρα, ένας τραγικός πιλότος, που στουκάρει στην επιφάνεια της θάλασσα εξ αιτίας απώλειας προσανατολισμού, τρεις τραγικοί απεργοσπάστες, που το αφεντικό με την θέλησή τους κλειδώνει στην τράπεζα. Πού κατάντησε η γη τόσων αληθινών ηρώων! Πλήρης έκπτωση ιδανικών, αξιών και συνειδήσεων για το βολεμένο ζωντόβολο, που στρώνει την λεωφόρο προς τον πίθηκο!


Με το Μνημείο του Απεργοσπάστη (πολύ κοντά στον Άγνωστο Στρατιώτη;) θέλει η εγχώρια ξενόδουλη εξουσία να ξεπλύνει το αίσχος για την οκτάχρονη μη σύλληψη των δολοφόνων των τραγικών απεργοσπαστών της ΜΑΡΦΙΝ; Το γράψαμε τότε, που έκαιγαν τα γεγονότα: Η ΜΑΡΦΙΝ ήταν μια ακόμα προβοκάτσια από το σύστημα των ξένων αφεντικών και των υπηρετών τους. Δεν λέμε: Το έστησαν από το γραφείο. Αφού τους... έκατσε έτσι, το εκμεταλλεύτηκαν! Πάλι επιβεβαιώνεται η θεωρία μας των Εναλλακτικών Σεναρίων. Τί έδειξαν, προπαντός τί έγινε, παλικάρια της φακής, το οπτικό και ακουστικό υλικό, που μάζεψε τότε η αστυνομία και άλλες Αρχές;

Σε περιοχή (Σταδίου, Σύνταγμα και πέριξ), που όχι μόνο είναι γεμάτη κάμερες, αλλά και εκείνη την μέρα έκαναν... υπερωρίες, επειδή ήταν σε εξέλιξη τεράστια πανεργατική απεργία και συγκέντρωση. Αυτός ήταν ο στόχος της προβοκάτσιας ΜΑΡΦΙΝ:  

Να χτυπηθεί άλλη μια φορά αμείλικτα το όποιο λαϊκό κίνημα!


Ποιους να πιάσουν, ρε αφελείς; Τα δικά τους παιδιά; Τα σπλάχνα τους; Από την πρώτη στιγμή τους ξέρουν! Χωρίς καν να ψάξουν! Άλλωστε τους έχουν εντοπίσει και οι κάμερες. Μα είναι τώρα εποχές για «τρύπες» στους μηχανισμούς προβοκάτσιας! Ε, τί να κάνουμε; Κάποτε και οι κάμερες... σκοτεινιάζουν, θολώνουν! Κατ΄ εντολήν της εξουσίας. Μην ξεχνάτε το τρισυπόστατο! Τρικέφαλο είναι το τέρας, στις δυτικές... δημοκρατίες: Η Νομοθετική εκπονεί τα δεσμά στον λαό, τον κάνει όχλο. Κατόπιν η Εκτελεστική τα εφαρμόζει και επιστατεί. Έρχεται η Δικαστική να βγάλει τις συναδέλφους αγνές, άσπιλες παρθένες! Με την αχαλίνωτη τεχνολογία ζούμε στον πιο φρικτό φασισμό από μετάλλαξης του πιθήκου σε άνθρωπο, ακριβώς γιατί άρχισε με καλπασμό η αντίστροφη διαδρομή!