Γραμμή για την μητέρα όλων των μαχών από συστάσεως του Ελληνικού κράτους
Επιχείρηση «συμμάζεμα ενός σπάταλου κράτους» ή επίδειξη πυγμής σε βάρος ενός δημόσιου τομέα που δεν έχει τίποτ’ άλλο να δώσει; Ό,τι και αν πιστεύει κανείς, η επόμενη πολιτική μάχη στην Ελλάδα θα δοθεί σε αυτό ακριβώς το οικονομικό πεδίο.
Από τη διαχείριση της κρίσης στη Χαλυβουργία μέχρι και τη δημοσιοποίησης της λίστας (Πάγκαλου) των οργανισμών που θα συγχωνευθούν ή και θα κλείσουν, η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά και των συνεργατών του (Βενιζέλου και Κουβέλη, για να μην ξεχνιόμαστε) δεν κρύβει την πρόθεσή της να έρθει σε σύγκρουση με την τάξη του ελληνικού δημόσιου τομέα.
Ο λόγος δε είναι... απλός: δεν έχει τίποτα καλύτερο να προτείνει στους δανειστές. Και οι δανειστές μας δυστυχώς δεν επιθυμούν παρά περισσότερες απολύσεις, ώστε κάποια στιγμή να μειώσουν την εργατική αποζημίωση. Δηλαδή, τους μισθούς, τις συντάξεις, την ασφαλιστική και φαρμακευτική δαπάνη στην Ελλάδα.
Χωρίς ενεργούς εργαζόμενους, δεν θα χρειάζεται και κοινωνικό κράτος. Οπότε σε μια χώρα όπου κανείς δεν θα θεμελιώνει συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα (μια και οι περισσότεροι θα εργάζονται αντί… φιλοδωρήματος), το Δημόσιο δεν θα υποχρεώνεται σε... σπατάλες και τελικά θα καταφέρει να πληρώσει τους δανειστές στην ώρα του.
Αντιληπτό λοιπόν και το γιατί η κόντρα που θα ξεκινήσει τις προσεχείς ημέρες (από σήμερα, που είναι το ραντεβού του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα με την τρόικα, μέχρι αύριο, που είναι του πρωθυπουργού) θα οδηγήσει στη μητέρα όλων των μαχών (κοινωνική, οικονομική και πολιτική) στη μεταπολιτευτική (για να μην πούμε και μετεμφυλιακή) Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου